Jak wybrać odpowiednią rozmiar i pojemność obciążenia wsporników okładzin ze stali nierdzewnej według różnych konstrukcji budowlanych i materiałów okładzinowych?

Podczas projektowania wsporniki okładzin ze stali nierdzewnej , wybór odpowiedniej wielkości i pojemności obciążenia wymaga kompleksowego rozważenia wielu czynników, takich jak charakterystyka konstrukcji budynku, właściwości materiałów okładzinowych i środowisko użytkowania. Poniżej znajdują się szczegółowe pomysły i kroki projektowe:

Kąt L Regulowany stal ze stali nierdzewnej

1. Wyjaśnij cele projektowe i wymagania wykorzystania
Typ i wykorzystanie budynku: Różne typy budynków (takie jak budynki mieszkalne, komercyjne, zakłady przemysłowe itp.) Mają różne wymagania dotyczące zdolności obciążenia wsporników okładzinowych. Na przykład rośliny przemysłowe mogą wymagać wyższej pojemności obciążenia, aby poradzić sobie z instalacją ciężkiego sprzętu lub materiałów.
Waga i rodzaj materiału okładzinowego: rodzaj i grubość materiałów okładzinowych (takich jak kamień, szklana ściana zasłony, metalowa płyta itp.) Bezpośrednio wpływają na wymagania dotyczące obciążenia wspornika. Na przykład okładzina kamienia jest zwykle cięższa niż okładzina szkła i wymaga wyższej pojemności obciążenia.
Użyj środowiska: Czynniki środowiskowe (takie jak obciążenie wiatru, obciążenie sejsmiczne, zmiana temperatury itp.) Również wpłyną na projekt wspornika. Obszary przybrzeżne lub wieżowce mogą wymagać rozważenia wyższych obciążeń wiatru.

2. Określ wagę i rozkład materiału okładzinowego
Oblicz masę materiału okładzinowego: Oblicz wagę na jednostkę powierzchni na podstawie obszaru, grubości i gęstości materiału okładzinowego. Na przykład ciężar okładziny kamiennej wynosi zwykle 20-30 kg/m², podczas gdy ciężar szklanej ściany zasłony wynosi około 30-50 kg/m².
Rozważ rozkład okładziny: czy materiał okładzinowy jest równomiernie rozmieszczony, wpłynie również na siłę wspornika. Jeśli materiał okładzinowy jest nierównomiernie rozmieszczony, może być konieczne zwiększenie pojemności nośnej wspornika na obszarach lokalnych.

3. Przeanalizuj właściwości mechaniczne konstrukcji budynku
Główna konstrukcja budynku Typ konstrukcji budynku (taki jak struktura ramki, struktura ściany ścinania itp.) Wpływa na metodę połączenia i charakterystykę siły wspornika. Na przykład w strukturze ramki wspornik może wymagać podłączenia do wiązki lub kolumny przez złącze.
Metoda połączenia: Określ metodę połączenia między nawiasem a główną konstrukcją budynku (taką jak spawanie, połączenie śrub itp.) I oblicz pojemność łożyska punktu połączenia. Siła punktu połączenia powinna pasować do ogólnej pojemności nośnej wspornika.

4. Rozważ obciążenia zewnętrzne i czynniki bezpieczeństwa
Obciążenia zewnętrzne: Oprócz martwej masy materiału okładzinowego należy wziąć pod uwagę inne obciążenia zewnętrzne, takie jak obciążenia wiatrem, obciążenia śniegu, obciążenia trzęsienia ziemi itp. Zgodnie z warunkami meteorologicznymi i geologicznymi położenia budynku określane są odpowiednie standardy obciążenia.
Współczynnik bezpieczeństwa: Aby zapewnić bezpieczeństwo wspornika, podczas projektowania należy wprowadzić współczynnik bezpieczeństwa. Zwykle współczynnik bezpieczeństwa wynosi od 1,5 do 2,0, a wartość specyficzna jest określana zgodnie ze specyfikacjami projektowymi i wymogami użytkowania.

5. Wybierz odpowiedni rozmiar i materiał wspornika
Wybór materiału: Wytrzymałość materiałów i korozji materiałów ze stali nierdzewnej są kluczowymi czynnikami. Typowe materiały ze stali nierdzewnej obejmują 304, 316 itp. Wśród nich 316 stali nierdzewnej ma lepszą odporność na korozję i nadaje się do środowisk przybrzeżnych lub wilgotnych.
Wybór rozmiaru: Zgodnie z obliczoną pojemnością i współczynnikiem bezpieczeństwa wybierz odpowiedni rozmiar wspornika. Na przykład przekrojowe wymiary wspornika (takie jak boczna długość kwadratowej rurki, średnica okrągłej rurki itp.) Należy określić zgodnie z warunkami siły. Długość i odstępy wspornika wpłyną również na jego pojemność obciążenia.

6. Wykonaj analizę strukturalną i weryfikację
Analiza elementów skończonych: Użyj oprogramowania do analizy elementów skończonych (takich jak ANSYS, ABAQUS itp.) Do modelowania i analizy wspornika w celu zweryfikowania jego rozkładu i deformacji naprężeń przy różnych obciążeniach.
Eksperymentalna weryfikacja: Jeżeli warunki na to pozwalają, można zastosować metody eksperymentalne w celu sprawdzenia, czy projekt wspornika spełnia wymagania. Na przykład przeprowadzane są testy na rozciąganie, testy gięcia itp., Aby upewnić się, że rzeczywistą pojemność obciążenia wspornika jest zgodna z wartością projektu.